اگر قرار باشد نام دیگری برای اضطراب اجتماعی(social anxiety) جایگزین کنیم من کمال پرستی اجتماعی و یا (social perfectionism) رو جایگزین میکنم.
چرا که افراد دچار اضطراب اجتماعی چنین میپندارند که:"من در روابط اجتماعی باید به بهترین شکل ممکن ابراز وجود کنم، در غیر این صورت فاجعه است!!!"
در حالی که چنین طرز تفکری نه با واقعیت دنیا هم خوانی دارد و نه با واقعیت نوع انسان. زیرا:
1??بسیاری اوقات تعریف روشنی از یک رفتار ایده آل وجود ندارد که بگوییم رفتار من خوب بود یا بد بود یا درست جواب دادم یا غلط جواب دادم و یا کارم درسته یا غلط و...
2??واقعیت دیگری که باید بپذیریم این است که انسان موجودیست ناقص که در مسیر بی پایان کمال حرکت میکند و به همین دلیل باید پذیرفت که خطاهای اجتماعی اجتناب نا پذیرند.ما در روابط اجتماعی خود اشتباهاتی مرتکب میشویم مثلا حرفی رو که نباید زده میشد رو میزنیم یا کاری رو که نباید انجام میدادیم رو میکنیم ، اما اینها فاجعه نیستند.
محققان معتقدند آنچه که ما "هیجان اضطراب" می نامیم در واقع سه فرآیند به هم مرتبط "فیزیولوژیکی"، "شناختی" و "رفتاری" است.
"جنبه فیزیولوژیکی" اضطراب به صورت حس هایی در بدن تجربه می شود. این تجربه می تواند شامل افزایش ضربان قلب، تنفس سطحی، سر گیجه، عرق کردن کف دست، بی قراری، خستگی، لرزش، تنش عضلانی، یا احساس خفگی و همچنین سردرد، دل درد، کمر درد، و دیگر مشکلات جسمی ناشی از استرس باشد. این اثرات می توانند خفیف تا شدید باشند.
برای مثال؛ شاید فقط از اینکه هنگام خرید در فروشگاه شلوغ با افراد بسیاری روبه رو می شوید، مدام عرق می ریزید و گلویتان را صاف می کنید خجالت بکشید.
یا شاید در اتاق انتظار مطب پزشک احساس بی قراری و تنش و شکم درد کنید.
"جنبه شناختی" اضطراب به صورت #افکار نگران کننده درباره آینده نمایان میشود. تصور انواع فجایع با فکر کردن به راه های اجتناب از آن ها.
برای مثال؛ شاید هنگام گفت و گوی تلفنی با همکارتان، در پس ذهنتان به شما بگوید که "فکر میکنه تو احمقی".
یا شاید در اتاق انتظار مطب پزشک به این نتیجه برسید که سردردتان به خاطر تومور مغزی است.
جنبه سوم اضطراب، "رفتار اجتنابی" است.
طبیعی است که مردم تلاش می کنند از موقعیت هایی که برایشان واکنش های فیزیولوژیکی ناخوشایند و افکار دردناک به همراه دارد #اجتناب کنند.
نه فقط با پنهان شدن از مردم یا به تعویق انداختن اقدامات درمانی به دردسر می افتیم، بلکه اجتناب از آنچه می ترسیم، تصور خطرناک بودن آنها را تقویت میکند.
بنابراین وقتی مضطرب هستیم زندگی مان را محدود کرده و از موقعیت ها و فعالیت هایی که انتظار داریم ما را مضطرب تر کنند اجتناب می کنیم. متاسفانه اجتناب معمولا فقط کارها را خرابتر میکند.
این دسته از مواد اعتیاد آور از گیاه شاهدانه به دست می آید. تمامی مشتقات شاهدانه دارای THC هستند که با انجام تست ماریجوانا در بدن قابل شناسایی است. در واقع THC با تاثیر بر سیستم اعصاب مرکزی باعث ایجاد تغییراتی در ادراک و تفکر فرد می شود. تفاوت انواع فرآورده های کانابیس در مقدار THC موجود در آن ماده است.
انواع فرآورده های کانابیس
مهم ترین انواع کانابیس ها که بیشتر توسط افراد مصرف می شوند را در ادامه مرور می کنیم:
گل یا ماریجوانا
ماریجوانا در بین مصرف کنندگان به نام وید نیز شناخته می شود. ماریجوانا از خشک کردن گل گیاهشاهدانه به دست می آید و در دسترس ترین شکل از این ماده است.
حشیش
یکی از قدیمی ترین انواع کانابیس ها حشیش است که به نام حش نیز شناخته می شود. حشیش از خشک کردن رزین گیاه شاهدانه به دست می آید.
روغن حشیش
با استفاده از برخی حلال ها مثل بوتان می توان از رزین آن روغن حشیش به دست آورد. ماده به دست آمده از استخراج به وسیله بوتان BHO نام دارد. مواد دیگری مثل کربن دی اکسید با کمک فشار می توانند به استخراج روغن حشیش کمک کنند.
تنتور
با استخراج الکل از گیاه شاهدانه حاصل می شود. تنتور بسیاری از مواد مفید موجود در شاهدانه را شامل می شود. به دلیل وجود این مواد مفید استفاده دارویی دارد اما با غیر قانونی شدن کانابیس ها دیگر استفاده دارویی ندارد.
سایر فرآورده های گیاه شاهدانه
موارد فوق همگی یا به صورت دخانی و یا خوراکی استفاده می شوند. بعضی از فرآورده ها هستند که از این روش ها مصرف نمی شوند و معمولا بر روی پوست استفاده می شوند. مواد THC و CBD به محصولاتی مثل لوسیون، اسپری، شامپو و صابون اضافه می شوند. این محصولات خاصیت دارویی دارند و عوارض روانی یا در اصطلاح های نشئگی در این شکل از مصرف اتفاق نمی افتد.
روش های استفاده از کانابیس ها
روش های مختلفی برای مصرف فرآورده های متفاوت شاهدانه وجود دارد. پرکاربردترین روش های مصرف کانابیس ها را مرور می کنیم.
تدخینی (کشیدن)
بیشترین و ساده ترین روش مصرف ماریجوانا کشیدن است. برای این کار یک برگ کاغذ سیگار که به نام پیپر شناخته می شود و مقداری گل به سادگی نیاز مصرف کننده را برآورده می کند. توزیع کنندگان ماریجوانا حتی کار را از این هم ساده تر می کنند و آن را آماده مصرف و اصطلاحا رول شده به فروش می رسانند.
تجربه اجتماعی و مصرف با دوستان در این شکل از مصرف و دست به دست کردن گل وجه مهمی برای مصرف کنندگان به شمار می رود. به جز روش مرسوم استفاده از کاغذ سیگار روش های دیگر مصرف تدخینی مثل پایپ نیز گاهی استفاده می شود.
روش خوراکی
ماریجوانا به شکلی که مرسوم است مورد مصرف خوراکی قرار نمی گیرد بلکه با روش هایی ماده THC از آن استخراج شده و استفاده می شوند. کیک گل که روش تهیه دشوارتری دارد از مرسوم ترین انواع مصرف خوراکی ماریجوانا است. این روش استخراج با مواد چرب مثل روغن، کره و شکلات انجام می شود.
فرآورده هایی مثل روغن و تنتور قابل نوشیدن هستند. برخی فرآورده های دیگر نیز قابل نوشیدن از طریق حل کردن در چای یا قهوه هستند. در روش خوراکی به دلیل جذب از طریق دستگاه گوارش، THC به شکلی دیگر تبدیل می شود که خاصیت بیشتری داشته و مدت زمان طولانی تری اثر آن باقی می ماند.
سایر روش ها
علاوه بر دو روش تدخینی و خوراکی روش های دیگری مثل استفاده از دستگاه ویپر مشابه آنچه در سیگار الکتریکی وجود دارد و استفاده از فرآورده هایی که از طریق پوست جذب می شوند مطابق آنچه گفته شد نیز استفاده می شوند.
علائم و عوارض مصرف کانابیس ها
بسیاری از اثرات مصرف کانابیس ها به وسیله روان گردان THC ایجاد می شود. این ماده واکنش های روانی خاصی را در فرد ایجاد می کند.
در زمان مصرف ماریجوانا نشانه های متعدد پزشکی از جمله خشکی دهان و مجاری تنفسی، سرفه، قرمزی چشم، افزایش ضربان قلب و فشار خون مشاهده می شود.
سردرد، سرگیجه، کارکرد ذهنی نادرست، توهم، افسردگی، هراس، مشکلات جنسی و کندی تکلم نیز سایر نشانه های مصرف کانابیس ها هستند.
سرخوشی، اضطراب، علائم پارانویا و اثرات توهم زا نظیر درک از زمان در مصرف کنندگان ماریجوانا مشاهده می شود.
مصرف کانابیس ها باعث افزایش ضربان قلب می شوند و بعضی پژوهش ها از رابطه مستقیم آن با کلسترول و فشار خون در بلند مدت خبر می دهند. با این حال شواهد کافی در این زمینه وجود ندارد.
احتمال سکته در مصرف کننده کانابیس ها بیشتر از سایر افراد است.
سیستم ایمنی بدن فرد تضعیف و مقابله با بیماری ها برای بدن دشوار می شود.
در زمینه اعصاب شواهدی برای ضرر کانابیس هاوجود ندارد. بلکه CBD موجود در شاهدانه به محافظت از سلول های عصبی و جلوگیری از آسیب به آن ها کمک می کند. همین ماده باعث می شود داروهای شاهدانه در زمینه اعصاب بسیار اثرگذار باشند.
پانیک نوع اضطراب تشدید یافته و حمله هراس است . حملات پانیک یک نوع پاسخ به شرایط استرس زا می باشد.
اختلال پانیک ( Panic disorder ) چیست ؟
اختلال پانیک عبارت است از وجود حملات غیرمنتظره و عود کننده پانیک ، که لااقل به دنبال یکی از این حملات علایمی نظیر : نگرانی دائم از وقوع حمله ای دیگر ، نگرانی از نتایج ضمنی حمله یا عواقب آن ، پیدایش تغییر چشمگیری در رفتار به دلیل حملات مزبور به وجود می آید .
حملات پانیک یک نوع پاسخ به شرایط استرس زا می باشد. تفاوت آن با دیگر پاسخ های بدن نسبت به عوامل شروع کننده ی استرس تنها در شدت و علائم آن می باشد. حمله ی پانیک یک دوره ی احساس ترس شدید است که بطور موقت فعالیتهای عادی فرد را مختل می سازد. شروع آن معمولاً ناگهانی و بدنبال یک عامل محیطی آزاردهنده یا دلهره آور است.
هر چند برای فرد اغلب احساس ترس و ناراحتی شدید را ایجاد می کند، مکانیزم آن در حقیقت یک واکنش تکاملی بدن است که به آن اصطلاحاً fight-or-flight response (این پاسخ یک پاسخ حاد به استرس خوانده می شود که توسط والتر کانون در سال 1929 توصیف گردید.
بر اساس این تئوری حیوانات در مقابله با خطرات یک سری شارژهای الکتریکی از دستگاه سمپاتیک خود صادر می کنند که آنها را برای فرار یا مبارزه آماده می سازد. این پاسخ بعدها به عنوان اولین مرحله ی نشانگان تطابق عمومی که پاسخهای استرس در مهره داران را تنظیم می کند، شناخته شد.)می گویند. نشانه ها شامل لرزش ، تنگی نفس ، تپش قلب ، درد سینه ، تعریق ، تهوع ، سرگیجه ، احساس سبکی در سر و احساس خفگی می باشد. در هنگام حمله ی پانیک مقادیر زیادی آدرنالین در خون ترشح می شود.
بسیاری از افراد که برای اولین بار دچار این حملات می گردند ،فکر می کنند که دچار حمله ی قلبی شده ، در حال از دست دادن عقل خود هستند و یا دارند می میرند. بسیاری می گویند این حملات دلهره آورترین وقایع زندگی آنها بوده است. اگر این حملات بصورت مکرر و غیر منتظره اتفاق افتد بعنوان بیماری پانیک تلقی خواهد شد ، ولی حملات پانیک در جریان دیگر بیماریهای اضطرابی نیز اتفاق می افتد. بعنوان مثال کسانی که دچار فوبیا (ترس از مکانهای سربسته ، ارتفاع ، جاهای پرازدحام و ... ) هستند ، ممکن است حملات پانیک را با قرار گرفتن در شرایط اضطراب آور تجربه کنند. بیماران دچار حملات پانیک بخوبی با داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی درمان می شوند.
مشخصه اصلی اختلال پانیک، وقوع خود به خود و غیره منتظره حملات پانیک است که شامل حملات و دوره های مجزای ترس شدید هستند. فراوانی بروز حملات از چند نوبت در روز تا صرفا تعداد انگشت شماری حمله در یک سال فرق می کند. نخستین حمله پانیک اغلب کاملاً خود به خود است. اما گاه حمله های پانیک به دنبال آشفتگی، فعالیت بدنی، فعالیت جنسی یا آسیب هیجانی متوسطی روی می دهند. وقتی حمله پانیک آغاز می شود، علایمش در عرض ده دقیقه به سرعت تشدید می شود.
علایم روانی عمده این بیماری عبارتند از، ترس مفرط و احساس قریب الوقوع بودن مرگ و نابودی. بیمار غالباً نمی تواند علت ترس خود را بیان کند. ممکن است دچار اغتشاش شعور شود و در تمرکز اشکال پیدا کند.
برخی نشانه های جسمی حمله پانیک عبارت است از افزایش ضربان قلب، احساس تپش قلب، تنگی نفس و تعریق. بیمار اغلب می کوشد محلی را که در آن قرارگرفته است ترک کند تا از کسی کمک بگیرد. حمله عموماً بیست دقیقه و ندرتاً بیش از یک ساعت طول می کشد.
بیمار ممکن است در حین حمله دچار مسخ شخصیت (depersonalization)یا مسخ واقعیت (derealization) شود. علایم حمله پانیک ممکن است سریع یا به تدریج برطرف شود. گاه بیمار در فاصله حملات از ترس اینکه حمله دیگری به سراغش بیاید، دچار اضطراب انتظار می گردد. نگرانی جسمی از مرگ به دلیل مشکل قلبی یا تنفسی ممکن است کانون اصلی توجه بیمار در حین حلمه پانیک باشد. گاه بیمار فکر می کند تپش قلب و درد قفسه سینه اش نشانه آن است که دارد می میرد. حدود 20% از بیماران در حین حمله دچار حلمه های افتش (سنکوپ) می شوند. این بیماران افراد جوان 20 تا 30 ساله هستند که به بخش فوریت ها مراجعه می کنند و با اینکه از نظر جسمی سالم اند، اصرار می کنند که دچار حمله قلبی شده اند و دارند می میرند. اختلال پانیک اغلب با آگورافوبیا (گذرهراسی) همراه است. در آگورافوبیا، بیمار از هر موقعیتی که در آن دست یابی به کمک مشکل باشد، سرسختانه اجتناب می کند.
آنها دوست دارند در اماکنی مثل خیابان های شلوغ، مغازه های پرازدحام، فضاهای سربسته (مانند زیرپل و آسانسور) و وسایل نقلیه در بسته (مانند مترو، اتوبوس یا هواپیما) یکی از دوستان یا اعضای خانواده همراهیشان کنند.